آیت الله خامنه‌ای: مساله گروگان‌ها و این تصمیمی که از طرف مردم، به وسیله نمایندگان مردم گرفته شود، سرنوشت ساز است... هاشمی: آمریکا دارد بی‌جهت لجاجت می‌کند...صدر حاج سید جوادی: تا خواست مردم برآورده نشود قضیه گروگان‌ها حل نخواهد شد.

احساس بدی نسبت به گروگان‌گیرها نداشته‌ام...گروگان‌ها از آزادشدنشان شاد و مسرور بودند اما از رفتار قدرت‌های بزرگ خوشحال نبودند...دانشجوها به ما مجله‌های خبری سانسور شده‌ می‌دادند...دانشجوها نان خشک‌ها را می‌ریختند توی توالت‌ها یا وسایل آمریکایی را می‌زدند به پریزهای برق ۲۲۰ ولت، همین‌ها بود که باعث شد لوله‌ها بگیرند و بخاری ‌برقی‌هایمان خراب بشوند...اگر ما زندانی‌های بچه‌ دانشگاهی‌های آمریکایی‌ بودیم که قرار بود بهمان غذا بدهند و از ما مراقبت کنند، بد‌تر از این‌ها با ما رفتار می‌کردند.

بهترین راه برای بی‌نتیجه کردن بازجویی این است که با هر چیز و همه‌ چی موافق باشی...دانشجوهای اسیرکننده نگران حال‌ و روز ما بودند چون آیت‌الله خمینی مشخصاً آن‌ها را مسئول سلامتی ما دانسته بود...ما را منتقل می‌کردند جای دیگر چون می‌ترسیدند برای آزادی ما حمله‌ای بشود. آنجا گروه‌های مسلح مخالف آن‌ها هم بود و ما را زیر آتش گرفتند...دانشجوها موهایشان را با شامپو فرش می‌شستند...یکی از گروگان‌ها سعی کرد خودکشی کند...حدس من این بود که بیشترمان کشته می‌شویم.

از نفرت ایرانی‌ها از آمریکا باخبر بودیم...کتاب عملیات سیا علیه مصدق گم شد...مدتی که از اقامتم در ایران گذشت، چندتایی کلمهٔ فارسی یاد گرفتم، از جمله «طاغوتی» که معنایش می‌شد «آدم آلوده و فاسد»...من با حکومت سرکوبگر شاه خیلی همدلی نداشتم...ایالات متحده نباید از حکومت‌های بد و دیکتاتوری‌ها حمایت کند...ما شاه را دوباره به تخت ‌طاووسش برگرداندیم...جلوی باجه‌های کنسولگری هر روز صف‌های طولانی داشتیم از آدم‌هایی که می‌خواستند ویزای ورود به خاک ایالات متحده بگیرند.